everything

مالیات یکی از مهم ترین منابع تامین کننده درآمدی دولت هاست که علاوه بر تامین مالی مورد نیاز دولت، نقدینگی را نیز کنترل کرده و ضمن توزیع بهتر درآمد و ثروت کشور، در محل های مناسب هزینه می شود. در کشورهای تولیدکننده نفت و گاز درآمدهای مالیاتی پس از درآمدهای نفتی از اهمیت خاصی برخوردارند. از طرف دیگر ترکیب درآمدهای مالیاتی به علت عوامل اقتصادی، فرهنگی و تاریخی از یک کشور به کشور دیگر متفاوت است، هر چند براساس تحقیقات به عمل آمده، کشورهای در حال توسعه نسبت به کشورهای صنعتی در امر وصول مالیات از تزلزل بیشتری برخوردارند.

فرار مالیاتی به معنای هر نوع اقدام غیرقانونی برای نپرداختن مالیات‌ است که منتج به اقتصاد زیرزمینی، قاچاق، گسترش فساد مالی و اداری، کاهش رقابت اقتصادی و رشد رانت‌ها می‌شود. با وجود این، پدیده دیگری نیز با عنوان «خودداری مالیاتی» نیز وجود دارد که اساسا یک عمل غیرقانونی محسوب نمی‌شود بلکه تنها استفاده از خلا‌های قانونی برای نپرداختن مالیات است، در خودداری مالیاتی، مودی مالیاتی با درک عمیق قانونی، می‌داند ظرایف یا به اصطلاح «شکاف‌های» قانون کجاست.

فرار مالیاتی به عنوان یکی از مصادیق و مظاهر فساد اقتصادی، امنیت اقتصادی مورد نیاز برای گسترش فعالیت‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری را دچار اختلال می‌کند. از این‌ رو، اصلاح و تجدید نظر در نظام مالیاتی کشور به ویژه نظام کیفری مالیاتی به منظور بهبود وضعیت اقتصاد ملی امری ضروری و لازم به شمار می‌آمد. برخورداری از قوانین کیفری منسجم و جامع در حوزه حمایت از قوانین مالیاتی به موازات فرهنگ‌سازی و بهره‌گیری از ساز و کارهای غیر‌کیفری می‌تواند نقش قابل توجهی را در افزایش درآمدهای مالیاتی ایفا نماید. همچنین وجود قوانین کیفری روشن و شفاف باعث می‌شود مردم با اطمینان بیشتر در فعالیت‌های اقتصادی وارد شوند و در عین حال در پرداخت بخشی از درآمد حاصل از فعالیت‌های اقتصادی خود به عنوان مالیات مشارکت گسترده‌تری بنمایند.

[ بازدید : 197 ] [ امتیاز : 2 ] [ نظر شما : ]

ما در دوره ای زندگی می کنیم که روزانه شاهد تغییرات گوناگون در حوزه فناوری اطلاعات هستیم. انسان همواره از فناوري برای اهداف مختلف استفاده می کند بنابراین كارنامه حيات بشري مملو از ابداع ایده های نو است.

دنیای فناوری و اطلاعات به سرعت در حال تغییر است و ما بیش از پیش شاهد همگرایی این دو بوده ایم. بدون شک تحولات گسترده در این زمینه ساده ترین مسائل زندگی انسان ها را نیز تحت الشعاع خود قرار می دهد.

علی رقم تحولات امروزی، روش های سنتی نیز دیگر جوابگوی نیازهای متعدد پیش آمده نیست و تلفیق ایده های خلاقانه و فناوری روز سبب شده است تا روند زندگی انسان ها سیر بهبود یافته ای را طی کند، هم چنین به دلیل وجود مشکلات پیچیده و عدم توانایی پاسخ به این مشکلات در روش های سنتی، روش های نوین جای خود را در زندگی انسان ها پیدا کرده اند.

یکی از علومی که با توجه به روش های نوین دستخوش تغییرات عمده گشته است، علم حسابداری است که انجام عملیات آن در گذشته فعالیت بسیار زمانبری بود که اکنون توسط نرم افزار مخصوص به خود در کوتاه ترین زمان عملیات حسابداری را پردازش می کند.

صدمه یا مفقودی اسناد حسابداری، زمان بر بودن عملیات حسابداری و اشتباهات رایج در محاسبات از جمله مشکلات عمده حسابداری به روش سنتی است که با توجه به افزایش روند پیچیدگی انجام امور، استفاده از روش های سنتی دیگر جوابگوی نیازها نخواهد بود.

تعاریف متعددی که برای نرم افزار عنوان می کنند به گونه ای بیان کننده مهارت ها و قابلیت هایی است که یک برنامه از خود نشان می دهد به عنوان نمونه در رانندگی مهارت رانندگی و یا مهارت استفاده از ماشین برای حمل و نقل نمونه ای از مفهوم نرم افزار را بیان می کند.

بنابراین نیاز به روشی که بتوان به وسیله آن مشکلات حسابداری را بهبود بخشید سبب شد تا با تلفیق مفهوم نرم افزار و علوم حسابداری، روشی جدید ابداع شود تا بتوان حسابداری را با روندی پیشرفته تر دنبال کرد.استفاده از نرم افزار حسابداری دارای مزایای بسیاری است که در ذیل به برخی از مهم ترین آنها اشاره می کنیم:

• کاهش زمان انجام عملیات حسابداری
• کاهش اشتباهات متداول حسابداری
• کاهش هزینه های خدمات حسابداری
• افزایش ایجاد تصمیم گیری های هوشمندانه
• افزایش بهبود روند مدیریت مشتریان

قدرت یک نرم افزار حسابداری در انجام اموری که به آن محول شده است به عواملی همچون مهارت و تجربه برنامه نویس مربوط می شود بنابراین در انجام امور گاها پیچیده ای همچون امور حسابداری نیازمند یک نرم افزار قدرتمند هستیم تا با دقت و زمانی کوتاه عملیات حسابداری را انجام بدهد.

کارهای مختلفی در یک فروشگاه انجام می شوند و بخش عمده ای از این کارها به عملیات شبکه انبار، فروش و خدمات پس از فروش مربوط می شود.محصولات متنوعی که در یک فروشگاه عرضه می شوند ابتدا در انبار قرار می گیرند و سپس به قفسه ها رفته و پس از فروش در سبد خرید کالای مشتریان جای می گیرند البته محصولاتی مانند قطعات یدکی خودرو نیز از جمله محصولاتی هستند که ممکن است نیازمند خدمات پس از فروش باشند.

انبار، ساختمان یا محوطه‌ای تجاری است که با بهره برداری از یک سیستم صحیح برای نگهداری یک یا چند نوع کالای بازرگانی، صنعتی، مواد اولیه و یا فرآورده‌های مختلف طبقه بندی و تنظیم می شود، بنابراین مدیریت و سازماندهی صحیح بخش های مختلف این محوطه در بهبود روند فروش که در ادامه توضیح می دهیم تاثیر بسزایی خواهد داشت.

در یک بیان ساده فرایند فروش محصولات یعنی کمک کردن به یک شخص برای تصمیم گرفتن این که آیا کالا یا خدمات ارزش بیشتری برای او نسبت به مبلغی که از او درخواست می شود دارد یا خیر، در این بین نیز مفهوم مهندسی فروش به معنای پشتیبانی فنی از خریداران یا توزیع کنندگان یک محصول و یا ارائه دهندگان خدمات است.

بسیاری از شرکت ها به این نکته واقفند که خدمات پس از فروش موجب وفاداری و تکرار خرید می گردد بنابراین خدماتی که ارائه می شوند باید در جهت تأمین انتظارات مشتری باشند. لذا خدمات پس از فروش در فروشگاه های عرضه کننده این خدمات نقش مهمی را ایفا می کند.

فرایند انبارگردانی و در ادامه آن فرایند فروش و خدماتی که پس از فروش به مشتریان عرضه می شود از جمله عملیات مهمی است که با توجه به امر مشتری مداری و جذب مشتریان جدید نیازمند دانش و نیرویی است که بتوان رضایت خاطر مشتریان را جلب نمود.

کالاهایی که قرار است به انبار وارد و یا از آن خارج شوند و دیگر عملیاتی که در شبکه انبار انجام می شود نیازمند عملیات حسابداری است تا بتوان بر اساس موجودی کالاها در انبار تصمیم گرفت. با توجه به این فرایند و افزایش گسترده کار در این شبکه، نیروی انسانی و استفاده از روش های سنتی دیگر کارگر نیست و وجود یک نرم افزار حسابداری که به وسیله آن بتوان به راحتی تمامی این امور را سامان بخشید ضروری است.

یکی از بخش های مهم در یک فروشگاه به فرایند فروش مربوط می شود. مدیریت و سامان دهی بخش فروش در هر فروشگاهی نیازمند نظم و ارتباط مستقیم با موجودی انبار دارد بنابراین علاوه بر تجربه در بخش فروش و انبار باید عاملی وجود داشته باشد تا رابطه بین این دو شبکه را فراهم آورد، همچنین ارائه خدمات بهتر به مشتریان مانند تسریع در انجام خدمات رسانی به آنها و ارائه خدمات پس از فروش تا اندازه ای نیازمند وجود یک نرم افزار حسابداری در فروشگاه است.

با توجه به اهم اموری که در بالا ذکر شد وجود نرم افزار حسابداری فروشگاهی و جایگزینی آن به جای نیروی انسانی سبب شده فرایندها مراحل منظم تر و با دقت تری را طی کنند. بر همین اساس وجود یک نرم افزار حسابداری که دارای قابلیت ها و دانش باشد می تواند تاثیر مثبت تری را در این شبکه ها بگذارد.

نرم افزار حسابداری فروشگاهی از جمله نرم افزاری است که در انجام امور حسابداری یک فروشگاه می تواند مفید واقع شود، این نرم افزار برای یک فروشگاه و نیازهای مربوط به این کسب و کار طراحی شده است. البته در کنار مطالب گفته شده لازم است یاداوری کنیم نرم افزار صندوق فروشگاهی نیز برای مدیریت بهتر بخش فروش بسیار موثر است. برای اشنایی با اینکه صندوق فروشگاهی چیست؟ اطلاعات بسیاری در سایت حسابداری وجود دارد که می توانید از این اطلاعات استفاده کنید.

[ بازدید : 194 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

یکی از وظایف مهم حسابداران توانایی تجزیه و تحلیل اسناد و صورتهای مالی در حسابداری می باشد. به این شکل که یک حسابدار خبره و با تجربه باید بتواند با مشاهده صورت های مالی نتیجه گیری های صحیحی انجام دهد تا در پیشرفت و توسعه کسب و کار تاثیر گذار باشد.

تجزیه و تحلیل صورت های مالی شامل ارزیابی سه ویژگی یک بنگاه اقتصادی است که عبارت است از:

- نقدینگی

- سود دهی

- قدرت پرداخت دیون

هر کدام از این ویژگی ها جایگاه و اهمیت خود را دارند. مثلا قدرت نقدینگی یک شرکت برای بانکی که میخواهد وامی به آن شرکت پرداخت کند مهم است زیرا قدرت وام گیرنده برای تعهداتش در موعد سررسید را نشان می دهد.

از طرفی برای اعتبار دهنده بلند مدت مثل دارنده اوراق قرضه، سوددهی و قدرت پرداخت دیون در یک شرکت مهم است چون نشان دهنده توانایی شرکت برای بقای بلند مدت است.

همچنین سهامداران شرکت به سودآوری و قدرت پرداخت دیون شرکت توجه دارند و میخواهند احتمال پرداخت سود سهام و نیز رشد بالقوه سهام خود را ارزیابی کنند.

چرا به تحلیل مقایسه ای نیاز دارید؟

هر یک از اقلام گزارش شده در صورت های مالی اهمیت زیادی دارند. وقتی شرکتی مبلغ ۷۲۹ میلیون ریال به عنوان وجه نقد در ترازنامه خود گزارش می کند؛ متوجه میشویم در مانده حساب های شرکت در تاریخ ترازنامه معادل این مبلغ وجه نقد وجود داشته است، ولی متوجه نمی شویم این مانده در طول سال افزایش داشته و مقدار آن برای نیازهای شرکت کافی بوده است یا خیر.

برای به دست آوردن چنین اطلاعاتی، مقایسه مقادیر وجه نقد با دیگر داده های صورت های مالی ضروری است. این مقایسه مبانی مختلفی دارد که در ادامه به آن می پردازیم.

مبنای مقایسه صورتهای مالی

۱- مبنای مقایسه درون شرکتی

در این مبنا، یک قلم مالی و یا روابط مالی در درون شرکت برای سال جاری با سال یا سالهای قبلی مقایسه می شود. مثلا شرکتی که در بالا مطرح شد میتواند مانده وجه نقد خود را در پایان سال جاری با این مانده در پایان سال قبل مقایسه کند تا به افزایش یا کاهش آن پی ببرد. همچنین این شرکت می تواند درصد وجه نقد به کل دارایی های جاری با این درصد در سالهای قبل را مقایسه نماید. مقایسه های درون شرکتی در مشاهده و کشف تغییرات در روابط مالی و نیز روندهای با اهمیت مفید است.

۲- میانگین صنعت

در این مبنا یک قلم یا روابط مالی در یک شرکت با میانگین صنعت مقایسه می شود. مثلا سود خالص یک شرکت را با میانگین سود خالص همه شرکتهای آن صنعت مقایسه می کند. این مقایسه اطلاعات خوبی در رابطه با عملکرد نسبی شرکت در مقایسه با صنعت مشابه ایجاد می کند.

۳- مبنای بین شرکتی

در این مبنا، یک قلم یا روابط مالی در یک شرکت با همین قلم یا روابط مالی در یک یا چند شرکت دیگر مقایسه می شود. این مقایسه بر اساس اطلاعات مالی منتشر شده توسط این شرکتها انجام میشود. مقایسه بین شرکتی در تعیین موقیع شرکت از لحاظ رقابتی بسیار مفید است.

ابزارهای تحلیل صورت های مالی

ابزارهای مختلفی برای ارزیابی داده های صورتهای مالی به کار گرفته میشوند. سه نوع معمول این ابزارها به شرح زیر است:

تحلیل افقی: یکسری از داده های صورتهای مالی در طول یک دوره زمانی ارزیابی می شوند و هدف آن تعیین افزایش یا کاهش داده طی دوره مالی است. به آن تحلیل روند نیز می گویند.

تحلیل افقی اساساً در مقایسه های درون شرکتی مورد استفاده قرار می گیرد. دو ویژگی در صورت های مالی انجام این مقایسه را تسهیل می کند. اول اینکه صورت های مالی اساسی به صورت مقایسه ای و حداقل برای دو سال، ارائه می شود. دوم اینکه خلاصه ای از داده های مالی، برای یک دوره ۵ تا ۱۰ ساله در یادداشتهای پیوست صورت های مالی، ارائه می شود.

تحلیل عمودی: داده های هر یک از اقلام صورت های مالی به صورت درصد نسبت به یک مقدار مبنا، مورد ارزیابی قرار می گیرند. مثلاً در ترازنامه میگوییم دارایی های جاری ۲۵ درصد کل دارایی ها هستند. به آن تحلیل هم مقیاس نیز میگویند.

تحلیل عمودی در مقایسه های درون شرکتی و نیز بین شرکتی استفاده می شود.

تحلیل نسبت ها: ارتباط بین اقلام منتخب داده های صورت های مالی بیان میشود. یک “نسبت”، رابطه ریاضی بین یک مقدار را با دیگری بیان می کند که این ارتباط به صورت نرخ و یا یک نسبت ساده بیان می شود. تحلیل نسبت ها در انواع مقایسه ها کاربرد دارد.

در تحلیل صورتهای مالی اساسی، نسبت ها را میتوان در ارزیابی نقدینگی، سودآوری و قدرت پرداخت دیون به کار برد.

[ بازدید : 209 ] [ امتیاز : 2 ] [ نظر شما : ]

سازمان امور مالیاتی کشور همواره تلاش می‌نماید تا ضمن ایفای رسالت و اهداف خویش، رضایت هر چه بیشتر مودیان را نیز فراهم نماید. در همین راستا، یکی از مجموعه اقداماتی که در سالهای اخیر نظام مالیاتی به طراحی و اجرای آن مبادرت نموده، طرح جامع مالیاتی است که با استقرار و اجرای کامل آن، امید می‌رود روند رضایت بیش از گذشته ملموس‌تر گردد.

اشاعه فرهنگ مالیاتی و اطلاع‌رسانی مناسب و به هنگام از دیگر اقدامات قابل‌ذکر در این زمینه می‌باشد. چراکه مودیان با آگاهی از قوانین، بخشنامه‌ها و آئین‌نامه‌ها و سایر دانستنی‌های مالیاتی به انجام تکالیف و وظایف خود مبادرت نمایند. ارائه اظهارنامه مالیاتی که در قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 31 تیرماه 1394 دستخوش تغییر گردید، از این جمله است که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم:

براساس این قانون، صاحبان مشاغل موضوع این فصل موظف‌اند دفاتر و یا اسناد و مدارک حسب مورد را که با رعایت اصول و ضوابط مربوط ازجمله اصول و ضوابط مربوط به تنظیم دفاتر تجاری موضوع قانون تجارت در خصوص تجار تنظیم می‌گردد برای تشخیص درآمد مشمول مالیات، نگهداری و اظهارنامه مالیاتی خود را بر اساس آن‌ها تنظیم کنند.

صاحبان مشاغل مکلف‌اند اظهارنامه مالیاتی مربوط به فعالیتهای شغلی خود را در یک سال مالیاتی برای هر واحد شغلی یا برای هر محل جداگانه طبق نمونه‌ای که بوسیله سازمان امور مالیاتی کشور تهیه خواهد شد، تنظیم و تا آخر خرداد ماه سال بعد به اداره امور مالیاتی محل شغل خود تسلیم و مالیات متعلق را به نرخ مذکور در ماده 131 قانون پرداخت نمایند.

مطابق تبصره 3 ماده 177 این قانون، صاحبان مشاغل مکلفند ظرف چهارماه از تاریخ شروع فعالیت مراتب را کتبا به اداره امور مالیاتی محل اعلام نمایند. در صورتیکه صاحبان مشاغل از انجام این تکلیف در مهلت مقرر خودداری نمایند، مشمول جریمه‌ای معادل ده درصد (10%) مالیات قطعی و نیز موجب محرومیت از کلیه تسهیلات و معافیت‌های مالیاتی تا تاریخ شناسایی توسط اداره امور مالیاتی خواهد بود. این حکم در مورد صاحبان مشاغلی که برای آنها از طرف مراجع ذیربط پروانه یا مجوز فعالیت صادر گردیده است، جاری نخواهد بود.

قانونگذار معمولا برای تشویق آن دسته از فعالان اقتصادی که با رعایت قوانین و مقررات به تحقق درآمدهای مالیاتی کمک می‌نمایند، تسهیلات و امتیازات خاصی را پیش بینی نموده که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود.

درآمد سالانه مشمول مالیات صاحبان مشاغل که اظهارنامه مالیاتی خود را طبق مقررات در موعد مقرر ارائه کرده‌اند تا میزان معافیت موضوع ماده (84) قانون مالیاتها از پرداخت مالیات معاف و مازاد آن به نرخ‌های مذکور در ماده (131) قانون مالیاتهای مستقیم مشمول مالیات خواهد بود; شرط تسلیم اظهارنامه برای استفاده از معافیت فوق نسبت به عملکرد سال 1382 به بعد جاری است.

همچنین درآمد مشمول مالیات اشخاص حقیقی موضوع قانون مذکور که مکلف به تسلیم اظهارنامه مالیاتی می‌باشند، به استناد اظهارنامه مالیاتی مودی که با رعایت مقررات مربوط تنظیم و ارائه‌شده و موردپذیرش قرارگرفته باشد، خواهد بود. سازمان امور مالیاتی کشور می‌تواند اظهارنامه‌های مالیاتی دریافتی را بدون رسیدگی قبول و تعدادی از آن‌ها را بر اساس معیارها و شاخص‌های تعیین‌شده و یا به‌طور نمونه انتخاب و برابر مقررات مورد رسیدگی قرار دهد.

درصورتی‌که مودی از ارائه اظهارنامه مالیاتی در مهلت قانونی و مطابق با مقررات خودداری کند، سازمان امور مالیاتی کشور نسبت به تهیه اظهارنامه مالیاتی برآوردی بر اساس فعالیت و اطلاعات اقتصادی کسب‌شده مودیان از طرح جامع مالیاتی و مطالبه مالیات به موجب برگ تشخیص مالیات اقدام می‌کند. در صورت اعتراض مودی چنانچه ظرف مدت سی‌روز از تاریخ ابلاغ برگ تشخیص مالیات، نسبت به ارائه اظهارنامه مالیاتی مطابق مقررات مربوط اقدام کند، اعتراض مودی طبق مقررات قانون مالیاتها مورد رسیدگی قرار می‌گیرد، این حکم مانع از تعلق جریمه‌ها و اعمال مجازات‌های عدم تسلیم اظهارنامه مالیاتی در موعد مقرر قانونی نیست.

بنابراین ملاحظه می‌شود که قانونگذار کوشیده است نظام مالیاتی به سمت و سوئی سوق یابد که در آن ماموران مالیاتی بتوانند با استفاده از اطلاعات و اسناد و مدارک درآمد مشمول مالیات مودیان را بطور دقیق تشخیص دهند. این امر به نوبه خود موجب می‌شود که اولا نوعی وحدت رویه در رسیدگی بوجود آید و از هر گونه اعمال سلائق شخصی خودداری شود. ثانیا برای مودیانی که به فعالیت‏های مشابه اشتغال دارند، درآمد مشمول مالیات یکسان تعیین گردد که می‌تواند ضمن جلب رضایت مندی مودیان، نظام مالیاتی را به عدالت مالیاتی نزدیک و نزدیکتر سازد.

علاوه بر این، قانونگذار برای استقرار عدالت و رعایت انصاف میان مودیانی که به تکالیف و وظایف حسابداری خود عمل نموده و فعالان اقتصادی که از مسئولیت‌های خویش سرپیچی می‌کنند، تفاوت قائل است. بدین معنی که برای دسته اول امتیازات و تسهیلات خاصی را در نظر گرفته و در مقابل برای گروه دوم جرائم سختی را پیش بینی نموده است.

در صورتیکه فعالان اقتصادی پس از موعد مقرر مالیات خویش را پرداخت نمایند، موجب تعلق جریمه‌ای معادل دو نیم درصد (5/2%) مالیات به ازای هر ماه تأخیر خواهد بود.براساس ماده 190 قانون مالیات‌های مستقیم، مبدأ احتساب جریمه در مورد مودیانی که مکلف به تسلیم اظهارنامه مالیاتی هستند نسبت به مبلغ مندرج در اظهارنامه از تاریخ انقضای مهلت تسلیم آن و نسبت به مابه الاختلاف از تاریخ مطالبه و در مورد مودیانی که از تسلیم اظهارنامه خودداری نموده یا اصولا مکلف به تسلیم اظهارنامه نیستند، تاریخ انقضای مهلت تسلیم اظهارنامه یا سررسید پرداخت مالیات حسب مورد می‌باشد.

همچنین مطابق ماده 192 این قانون، در کلیه مواردی که مودی یا نماینده او که بموجب مقررات قانون مالیاتها از بابت پرداخت مالیات مکلف به تسلیم اظهارنامه مالیاتی است. چنانچه نسبت به تسلیم آن در موعد مقرر اقدام نکند، مشمول جریمه غیرقابل بخشودگی معادل سی درصد (30%) مالیات متعلق برای اشخاص حقوقی و صاحبان مشاغل موضوع قانون مالیاتهای مستقیم و ده درصد (10%) مالیات متعلق برای سایر مودیان می‌باشد.

همچنین علاوه بر جرائم پیش‌بینی‌شده، چنانچه صاحبان مشاغل تکالیف قانونی خود را در موعد مقرر انجام ندهند مرتکب جرم مالیاتی شده و به مجازات درجه شش محکوم می‌گردند که یکی از این موارد، خودداری از انجام تکالیف قانونی در خصوص تنظیم و تسلیم اظهارنامه مالیاتی حاوی اطلاعات درآمدی و هزینه‌ای در سه‌سال متوالی است.

[ بازدید : 242 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

با کمی تامل و بررسی در قانون مالیات های مستقیم به این نکته می رسیم که حتی کوچک ترین بنگاه های اقتصادی نیز برای تحصیل درآمد، نیازمند صرف هزینه می باشند. به عبارت دیگر، پرداخت هزینه برای کلیه فعالیت های اقتصادی امری اجتناب پذیر بوده و دراین میان فعالان اقتصادی که خواهان سودهای سرشار و فراوان هستند، می بایست هزینه های بیشتری را نیز متحمل شوند به همین منظور قانون گذار برای آگاهی بیشتر مودیان از هزینه های مورد قبول سازمان امور مالیاتی، فصل دوم از باب چهارم قانون مالیات ها را به هزینه های قابل قبول اختصاص داده است.

هزینه های قابل قبول، هزینه هایی است که در حدود متعارف متکی به مدارک بوده و منحصرا مربوط به تحصیل درآمد موسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حد نصاب های مقرر باشد. گفتنی است در مواردی که هزینه ای در قانون مالیات ها پیش بینی نشده یا بیش از نصاب های مقرر بوده، ولی پرداخت آن به موجب قانون یا مصوبه هیات وزیران صورت گرفته باشد قابل قبول خواهد بود.

لازم به ذکر است پذیرش هزینه پرداختی قابل قبول مالیاتی موضوع قانون مالیاتها که به شیوه تهاتری انجام نشود از مبلغ پنجاه میلیون (50.000.000) ریال به بالا منوط به پرداخت یا تسویه وجه آن از طریق سامانه بانکی خواهد بود.

ضمنا هزینه های مربوط به درآمدهایی که به موجب قانون مالیات های مستقیم از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر بوده یا با نرخ مقطوع محاسبه می شود، به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی شناخته نمی شوند.

برخی از هزینه های قابل قبول بموجب ماده 148 قانون مالیات های مستقیم بشرح ذیل می باشد:

1- قیمت خرید کالای فروخته شده و یا قیمت خرید مواد مصرفی در کالا و خدمات فروخته شده.

2- هزینه های استخدامی متناسب با خدمت کارکنان براساس مقررات استخدامی موسسه

3- مخارج سوخت، برق، روشنایی، آب و مخابرات و ارتباطات.

4- حق الامتیاز پرداختی و همچنین حقوق و عوارض و مالیات هایی که به سبب فعالیت موسسه به شهرداری ها و وزارتخانه ها و موسسات دولتی و وابسته به آن ها پرداخت می شود (به استثنای مالیات بر درآمد و ملحقات آن و سایر مالیات هایی که موسسه به موجب مقررات قانون مالیات ها ملزم به کسر از دیگران و پرداخت آن می باشد و همچنین جرایمی که به دولت و شهرداری ها پرداخت می گردد.)

5- هزینه های فرهنگی، ورزشی و رفاهی کارگران پرداختی به وزارت کار و امور اجتماعی حداکثر معادل ده هزار ریال به ازای هر کارگر.

6- زیان اشخاص حقیقی یا حقوقی که از طریق رسیدگی به دفاتر آن ها و با توجه به مقررات احراز گردد، از درآمد سال یا سال های بعد استهلاک پذیر است.

7- هزینه های مربوط به حفظ و نگهداری محل موسسه در صورتی که ملکی باشد.

8- هزینه های حمل و نقل، ایاب و ذهاب، پذیرایی و انبارداری.

9- سود، کارمزد و جریمه هایی که برای انجام عملیات موسسه به بانک ها، صندوق تعاون و صندوق های حمایت از توسعه بخش کشاورزی و همچنین موسسات اعتباری غیر بانکی مجاز و شرکتهای واسپاری (لیزینگ) دارای مجوز از بانک مرکزی پرداخت شده یا تخصیص یافته باشد.

10- مخارج تعمیر و نگهداری ماشین آلات و لوازم کار و تعویض قطعات یدکی که به عنوان تعمیر اساسی تلقی نگردد.

11- ذخیره مربوط به خدمات پس از فروش (گارانتی) اشخاص حقوقی

شایان ذکراست که هزینه های دیگری که مربوط به تحصیل درآمد موسسه تشخیص داده شده و در این ماده پیش بینی نشده است به پیشنهاد سازمان امور مالیاتی کشور و تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی جز هزینه های قابل قبول پذیرفته می شود.

همچنین آن قسمت از دارایی های استهلاک پذیر که بر اثر بکارگیری یا گذشت زمان یا سایر عوامل و بدون توجه به تغییر قیمت ها ارزش آن تقلیل می یابد و همچنین هزینه های تأسیس، قابل استهلاک بوده و هزینه استهلاک آنها جزء هزینه های قابل قبول مالیاتی تلقی می شود.

ضمنا افزایش بهای ناشی از تجدید ارزیابی دارایی های اشخاص حقوقی، با رعایت استانداردهای حسابداری مشمول پرداخت مالیات بر درآمد نیست و هزینه استهلاک ناشی از افزایش تجدید ارزیابی نیز به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی تلقی نمی شود.

[ بازدید : 215 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

طبق استاندارد حسابداری شماره 18، کلیه واحدهای تجاری اصلی به‌استثنای واحدهایی که تمام یا بیش از 90 درصد سهام آنها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در مالکیت واحد تجاری اصلی دیگری است، باید صورتهای مالی تلفیقی تهیه و صورتهای مالی خود را همراه آن ارائه کنند. واحد تجاری اصلی واحدی است که دارای یک یا چند واحد تجاری فرعی است. واحدهای تجاری اصلی مستثنی‌شده در تهیه صورتهای مالی تلفیقی باید موافقت تمام سهامداران اقلیت را در صورت وجود به‌دست آورند. طبق استاندارد حسابداری شماره 18، کلیه واحدهای تجاری اصلی به‌استثنای واحدهایی که تمام یا بیش از 90 درصد سهام آنها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در مالکیت واحد تجاری اصلی دیگری است، باید صورتهای مالی تلفیقی تهیه و صورتهای مالی خود را همراه آن ارائه کنند. واحد تجاری اصلی واحدی است که دارای یک یا چند واحد تجاری فرعی است. واحدهای تجاری اصلی مستثنی‌شده در تهیه صورتهای مالی تلفیقی باید موافقت تمام سهامداران اقلیت را در صورت وجود به‌دست آورند. از لحاظ الزام اصلی تهیه صورتهای مالی تلفیقی، استاندارد شماره 18 با استاندارد بین‌المللی، ایالات متحد و انگلستان هماهنگ است. یک الزام که خاص استاندارد حسابداری شماره 18 است همراه بودن صورتهای مالی جداگانه با صورتهای مالی تلفیقی است. در ایران بنا به الزامات قانونی، تهیه صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی ضروری است. طبق استاندارد شماره 18، به‌منظور جلوگیری از گمراهی استفاده‌کنندگان و تلقی‌نشدن صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی به‌عنوان نماد وضعیت مالی و عملکرد مالی گروه، صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی باید همراه صورتهای مالی تلفیقی باشد. صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی در استانداردهای ایالات متحد جایگاهی ندارد ولی در استانداردهای بین‌المللی به‌دلیل فراگیر بودن این استانداردها ضوابطی برای آن مقرر شده است. طبق استانداردهای حسابداری ایالات متحد، تمام واحدهای تجاری اصلی باید صورتهای مالی تلفیقی تهیه کنند که از این جنبه با استاندارد شماره 18 و استانداردهای بین‌المللی متفاوت است. در استانداردهای انگلستان دامنه واحدهای تجاری اصلی مستثنی‌شده از تلفیق در رعایت موازین قانونی گسترده‌تر است. از جمله، اغلب گروههایی که از نظر اندازه متوسط و کوچکند، واحدهای تجاری اصلی که صددرصد به واحد تجاری اصلی دیگری تعلق دارند که براساس قوانین اعضای اتحادیه اروپا ایجاد شده‌اند، و واحدهای تجاری اصلی که اکثریت سهام آن متعلق به واحد دیگری است و واجد شرایط لازم طبق قانون می‌باشد، مشمول تهیه صورتهای مالی تلفیقی نیستند. تعریف واحد تجاری فرعی واحد تجاری فرعی عبارت است از یک واحد تجاری که تحت کنترل واحد تجاری اصلی است. بنابراین معیار اصلی برای تهیه صورتهای مالی تلفیقی، کنترل واحد تجاری اصلی بر واحد تجاری فرعی است. طبق تعریف ارائه شده در استاندارد حسابداری شماره 18، کنترل عبارت است از توانایی هدایت سیاستهای مالی و عملیاتی یک واحد تجاری به‌منظور کسب منافع اقتصادی از فعالیتهای آن. هنگامی که یک واحد تجاری اصلی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق واحدهای تجاری فرعی دیگر خود، دارنده بیش از نصف سهام با حق رأی یک واحد تجاری باشد، فرض بر وجود کنترل بر آن واحد تجاری است مگر در مواردی استثنایی که بتوان آشکارا نشان داد چنین مالکیتی، سبب کنترل واحد تجاری نمی‌شود. در این مورد استانداردهای حسابداری ایران، بین‌المللی، انگلستان و ایالات متحد (به‌ استثنای یک مورد) مطابقت دارند. طبق استانداردهای حسابداری ایالات متحد، کنترل همراه با مالکیت بیش از 50 درصد سهام دارای حق رای، شرط لازم است اما اگر مالکیت زیر 50 درصد باشد شرکت فرعی از تلفیق مستثنی می‌شود. موارد مستثنی شدن واحدهای فرعی از تلفیق طبق استاندارد حسابداری شماره 18، صورتهای مالی تلفیقی باید واحد تجاری اصلی و کلیه واحدهای تجاری فرعی آن را به‌استثنای موارد زیر دربرگیرد: الف) کنترل بر واحد تجاری فرعی کنترل موقت باشد. ب) واحد تجاری فرعی تحت محدودیتهای شدید و درازمدت فعالیت کند که به توانایی آن در انتقال وجوه به واحد تجاری اصلی به‌نحوی عمده لطمه وارد آورد. ضوابط استاندارد حسابداری شماره 18 در این مورد با استانداردهای بین‌المللی مطابقت کامل دارد. طبق استانداردهای انگلستان علاوه بر دو مورد بالا، واحدهای تجاری فرعی دارای فعالیت نامتجانس نیز از تلفیق مستثنی هستند. این استثنا در انگلستان اساسا" از قانون ناشی می‌شود. در این کشور، صورتهای مالی واحد تجاریِ فرعیِ دارای فعالیت نامتجانسبه‌طور جداگانه و به‌صورت پیوست صورتهای مالی تلفیقی ارائه می‌شود. در استانداردهای ایالات متحد در مواردی که کنترل همراه با مالکیت اکثریت سهام دارای حق رای نیست واحد سرمایه‌پذیر از شمول تلفیق خارج است. همچنین اگر واحد تجاری فرعی، تحت محدودیتهای ارزی، کنترل یا سایر محدودیتهای تحمیل‌شده دولتی فعالیت کند که ابهامات اساسی در مورد توان کنترل واحد تجاری اصلی وجود داشته باشد، از تلفیق مستثنی می‌شود. حسابداریِ سرمایه‌گذاری واحدهای تجاری فرعی که به‌دلیل کنترل موقت یا محدودیت درازمدت از تلفیق مستثنی می‌شوند براساس استاندارد حسابداری شماره 15، حسابداری سرمایه‌گذاریها، انجام می‌شود. ضوابط تلفیق برای تهیه صورتهای مالی تلفیقی، اقلام مشابه صورتهای مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای تجاری فرعی مشمول تلفیق پس از انجام تعدیلات با یکدیگر جمع می‌شود. برای اینکه صورتهای مالی تلفیقی، اطلاعات مالی گروه را به‌عنوان یک شخصیت اقتصادی منفرد نشان دهد تعدیلات تلفیقی لازم درخصوص معاملات و مانده‌های درون‌گروهی، سود و زیان‌های تحقق نیافته ناشی از معاملات درون‌گروهی به‌عمل می آید. سهم اقلیت نیز، در صورت وجود، باید محاسبه و به‌طور جداگانه منعکس شود. سهم اقلیت نحوه محاسبه سهم اقلیت از خالص داراییها طبق استاندارد حسابداری شماره 18، سهم قابل انتساب به اقلیت از خالص داراییهای واحد تجاری فرعی باید متناسب با سهم آنان از مبلغ دفتری خالص داراییهای واحد تجاری فرعی پیش از تحصیل به‌علاوه سهم آنان از تغییرات درحقوق صاحبان سرمایه از تاریخ تحصیل واحد تجاری به‌بعد محاسبه شود. در استانداردهای بین‌المللی حسابداری برای محاسبه سهم اقلیت از خالص داراییها، علاوه بر روش پذیرفته شده در استاندارد حسابداری شماره 18، روش ارزش منصفانه نیز پذیرفته شده است. یعنی می‌توان سهم اقلیت را براساس ارزش منصفانه داراییهای قابل شناسایی پس از کسر ارزش منصفانه بدهیهای قابل شناسایی محاسبه کرد. براساس استاندارد حسابداری انگلستان، سهم اقلیت در تاریخ ترکیب براساس ارزش منصفانه محاسبه می‌شود. اما طبق استانداردهای حسابداری ایالات متحد، محاسبه سهم اقلیت براساس بهای تمام شده، پذیرفته شده است. نحوه انعکاس سهم اقلیت در ترازنامه در استاندارد حسابداری شماره 18، خالص داراییهای قابل انتساب به اقلیت در تاریخ ترازنامه باید به‌عنوان سهم اقلیت در ترازنامه تلفیقی، در بخش حقوق صاحبان سرمایه ارائه شود. این شیوه ارائه متکی به تئوری شخصیت اقتصادی جداگانه است که براساس آن، گروه به‌عنوان یک واحد اقتصادی یگانه تلقی می‌شود. در ایالات متحد و کشورهایی که از آن پیروی می‌کنند سهم اقلیت در ترازنامه بین دو بخش بدهیها و حقوق صاحبان سهام قرار می‌گیرد. این شیوه انعکاس، مفاهیم نظری و تعاریف مربوط به عناصر صورتهای مالی را نادیده می‌گیرد. زیرا عناصر ترازنامه تنها به دارایی، بدهی و حقوق صاحبان سهام محدود می‌شود و حضور اقلامی بین اقلام بدهی و حقوق صاحبان سهام از نظر تئوری تفسیری بی‌معناست. طبق استانداردهای بین‌المللی حسابداری و انگلستان، سهم اقلیت در ترازنامه باید جدای از بدهیها و حقوق صاحبان سهام گزارش شود اما محل ارائه آن مشخص نشده است. هیئت استانداردهای بین‌المللی در نشستهای اخیر خود به این نتیجه رسیده است که سهم اقلیت باید در ترازنامه در بخش حقوق صاحبان سرمایه افشا شود. نحوه انعکاس سهم اقلیت در صورت سود و زیان طبق استاندارد حسابداری شماره 18 که براساس تئوری شخصیت اقتصادی جداگانه است، سهم اقلیت از سود یا زیان خالص فعالیتهای عادی طی دوره، که قابل انتساب به اقلیت است، باید تحت عنوان سهم اقلیت به‌طور جداگانه زیرصورت سود و زیان تلفیقی ارائه شود و هرگونه سود یا زیان غیرمترقبه قابل انتساب به اقلیت نیز باید به‌طور جداگانه زیر صورت مزبور منعکس شود. بر اساس تئوری شخصیت اقتصادی جداگانه، صورت سود و زیان تلفیقی باید نشاندهنده سود کل گروه باشد. طبق استانداردهای حسابداری ایالات متحد، انگلستان و بین‌المللی، سهم اقلیت برای رسیدن به سود خالص قابل انتساب به صاحبان واحد اصلی از سود گروه کسر می‌شود. مانده بدهکار سهم اقلیت طبق بند 19 استاندارد حسابداری شماره 18، سودها و زیانهای واحدهای تجاری فرعی باید به‌نسبت میزان مالکیت اکثریت و اقلیت در طی دوره، بین آنها تسهیم شود. هرگاه زیانهای قابل انتساب به اقلیت، منجر به ایجاد مانده بدهکار سهم اقلیت شود، سهم اکثریت باید به‌میزان تعهدات قانونی یا تجاری برای جبران زیانهای انباشته بازیافت‌نشدنی قابل انتساب به سهم اقلیت تعدیل شود. در این مورد، استانداردهای حسابداری بین‌المللی با استاندارد حسابداری ایران متفاوت است. طبق بند 27 استاندارد حسابداری بین‌المللی شماره 27، اگر زیانهای قابل انتساب به سهم اقلیت در یک واحد فرعی تلفیق شده بیش از سهم او از حقوق صاحبان سهام واحد تجاری فرعی باشد، این مبلغ مازاد و هرگونه زیان اضافه قابل انتساب به سهم اقلیت از سهم اکثریت درحقوق صاحبان سهام کسر می‌شود مگر اینکه صاحبان سهام اقلیت، در این مورد تعهدات خاصی را به‌عهده داشته باشند. استانداردهای حسابداری ایالات متحد با استانداردهای بین‌المللی حسابداری سازگار است، اما استانداردهای حسابداری انگلستان با استاندارد حسابداری شماره 18 ایران مطابقت دارد. نحوه انتساب سرقفلی به اکثریت و اقلیت سرقفلی ناشی از تحصیل واحد تجاری فرعی تنها باید در مورد آن بخش که قابل انتساب به اکثریت است شناسایی شود. طبق استاندارد حسابداری ایران و استانداردهای بین‌المللی حسابداری، سرقفلی ناشی از تحصیل یک واحد تجاری فرعی که تمام سهام آن متعلق به گروه نیست تنها به‌نسبت سهم گروه شناسایی می‌شود و هیچ مبلغی به اقلیت تخصیص نمی‌یابد. در استانداردهای حسابداری ایالات متحد و انگلستان نیز همین روش پذیرفته شده است. سرقفلی یا سرقفلی منفی تفاوت بین سهم واحد تجاری اصلی از ارزش منصفانه داراییها و بدهیهای قابل شناسایی و بهای تمام شده سرمایه‌گذاری در تاریخ تحصیل، سرقفلی یا سرقفلی منفی است. طبق تمام استانداردهای موردمقایسه، سرقفلی یا سرقفلی منفی فقط متناسب با سهم واحد تجاری اصلی محاسبه می‌شود و در رابطه با سهم اقلیت، سرقفلی یا سرقفلی منفی محاسبه نمی‌شود. سرقفلی طبق استاندارد حسابداری شماره 19 هماهنگ با استانداردهای بین‌المللی حسابداری، به‌صورت خط مستقیم مستهلک می‌شود و فرض می‌شود که حداکثر عمر مفید آن 20 سال است مگر اینکه بتوان به‌روشنی اثبات کرد که عمر مفید آن از 20 سال بیشتر است. با توجه به آخرین تغییرات استانداردهای حسابداری ایالات متحد، سرقفلی مستهلک نمی‌شود بلکه در هر دوره مالی ارزیابی و در صورت کاهش ارزش برای آن ذخیره درنظر گرفته می‌شود. طبق استانداردهای قبلی ایالات متحد، سرقفلی حداکثر طی 40 سال مستهلک می‌شد. معاملات و مانده‌های درون‌گروهی ارائه اطلاعات درباره فعالیتهای اقتصادی گروه به‌عنوان یک شخصیت اقتصادی جداگانه در صورتهای مالی تلفیقی، مستلزم تعدیل معاملات و مانده‌های درون‌گروهی مربوط به مبالغ گزارش شده در صورتهای مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای تجاری فرعی آن است. طبق استاندارد حسابداری شماره 18 مانده حسابها و معاملات میان واحدهای تجاری مشمول تلفیق (شامل فروش، هزینه‌ها و سود سهام) باید حذف شود. همچنین سودهای تحقق نیافته ناشی از معاملات درون‌گروهی که در مبلغ دفتری داراییها منظور شده است باید کلا" حذف گردد. زیانهای تحقق نیافته نیز باید کامل حذف شود مگر حاکی از کاهش ارزش دارایی باشد. طبق استانداردهای حسابداری ایالات متحد می‌توان سودها و زیانهای تحقق نیافته را بین اقلیت و اکثریت تخصیص داد. اما در استاندارد حسابداری شماره 18 و همچنین استانداردهای بین‌المللی حسابداری این موضوع مسکوت است. طبق استانداردهای حسابداری انگلستان، سودها و زیانهای تحقق نیافته بین اقلیت و اکثریت (گروه) به‌نسبت سهم آنان تسهیم می‌شود. مبلغ دفتری سرمایه‌گذاری مبلغ دفتری سرمایه‌گذاری واحد تجاری اصلی در هر یک از واحدهای تجاری فرعی و سهم واحد تجاری اصلی از حقوق صاحبان سرمایه هر یک از آنها حذف می‌شود. در این زمینه تفاوتی بین استانداردهای حسابداری مقایسه شده وجود ندارد. رویه‌های حسابداری صورتهای مالی تلفیقی باید با استفاده از رویه‌های حسابداری یکسان در مورد معاملات و سایر رویدادهای مشابهی که تحت شرایط یکسان رخ داده‌اند تهیه شود. چنانچه رویه‌های حسابداری مورد استفاده یکی از واحدهای تجاری عضو گروه با رویه به‌کار رفته در تهیه صورتهای مالی تلفیقی برای معاملات و رویدادهای مشابهی که تحت شرایط یکسان رخ داده‌اند، تفاوت داشته باشد، صورتهای مالی واحد مزبور هنگام استفاده از آن برای تهیه صورتهای مالی تلفیقی به‌نحو مناسبی تعدیل می‌شود. چنانچه محاسبه این‌گونه تعدیلات میسر نباشد، این واقعیت باید همراه با آن بخشی از اقلام منعکس در صورتهای مالی تلفیقی، که در مورد آن رویه‌های متفاوت حسابداری به‌کار رفته است افشا شود. در مورد به‌کارگیری رویه‌های حسابداری یکسان، استانداردهای حسابداری ایران، بین‌المللی، انگلستان و ایالات متحد هماهنگ‌اند. تاریخها و دوره‌های حسابداری صورتهای مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای فرعی آن برای هدفهای تهیه صورتهای مالی تلفیقی به‌طور معمول باید از نظر دوره مالی با هم یکسان باشند. سودمندی صورتهای مالی تلفیقی مربوط به دوره‌های زمانی یکسان، بسیار بیشتر از صورتهای مالی تلفیقی است که دوره‌های زمانی آن با هم متفاوت است، زیرا تفاوت زمانی به امکان مقایسه‌پذیری صورتهای مالی تلفیقی آسیب می‌رساند. طبق استاندارد حسابداری شماره 18، هنگامی که تاریخهای گزارشگری یکسان نیست واحد تجاری فرعی برای مقاصد تلفیق غالبا" باید صورتهای مالی خود را به تاریخ صورتهای مالی واحد تجاری اصلی تهیه کند. چنانچه این امر مقدور نباشد صورتهای مالی واحد تجاری فرعی برای آخرین سال مالی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد مشروط بر اینکه پایان سال مالی واحد تجاری فرعی بیشتر از سه ماه قبل از پایان سال مالی واحد تجاری اصلی نباشد. در چنین مواردی، وقوع هرگونه رویدادی در فاصله زمانی مذکور که تاثیر عمده‌ای بر صورتهای مالی تلفیقی داشته باشد باید از طریق اعمال تعدیلات لازم به‌حساب گرفته شود. در این رابطه، استانداردهای حسابداری ایران، بین‌المللی، انگلستان و ایالات متحد رویه واحدی در پیش گرفته‌اند. مالکیت سهام واحد تجاری اصلی چنانچه واحدهای تجاری فرعی، مالک بخشی از سهام واحد تجاری اصلی باشند در صورتهای مالی تلفیقی، این‌ سهام به‌عنوان سهام خزانه تلقی می‌شود و به بهای تمام شده، در بخش حقوق صاحبان سهام به‌عنوان یک رقم کاهنده گزارش می‌گردد. در این رابطه، استانداردهای مقایسه شده، رویه واحدی را تجویز کرده‌اند. حسـابـداری سـرمایـه‌گـذاری در واحـدهـای تجاری فرعی به‌منظور انعکاس در صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی براساس استاندارد حسابداری شماره 18، سرمایه‌گذاری در واحدهای فرعی در صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی را می‌توان براساس یکی از شیوه‌های زیر منعکس کرد: الف) روش ارزش ویژه (طبق استاندارد حسابداری شماره 20 ایران)، ب) روش بهای تمام شده یا مبالغ تجدید ارزیابی و منطبق با رویه حسابداری واحد سرمایه‌گذار در مورد سرمایه‌گذاریهای درازمدت (طبق استاندارد حسابداری شماره 15 ایران). این رویه‌ها با استانداردهای بین‌المللی حسابداری مطابقت دارد، اما در استانداردهای حسابداری ایالات متحد، صورتهای مالی جداگانه اصلی جایگاهی ندارد و بنابراین در این زمینه رویه خاصی تعیین نشده است. خلاصه در دنیای امروز، انگیزه‌هایی مانند حذف برخی از هزینه‌های ثابت، هماهنگی مراحل ساخت در فرایند تولید، اعمال مدیریت کارامدتر و افزایش بهره‌وری، کاهش مخاطره، دستیابی سریعتر به منابع مالی، کسب مزیتهای رقابتی و ورود به بازارهای جدید و نیز بهره‌مندی از مزایای قانونی و مالیاتی، موجب افزایش ترکیب واحدهای تجاری شده است. در ترکیب واحدهای تجاری، هرگاه ترکیب منجر به ایجاد رابطه اصلی و فرعی شود، واحد تحصیل‌کننده (اصلی) باید صورتهای مالی تلفیقی تهیه و ارائه کند. هدف از تهیه صورتهای مالی تلفیقی فراهم کردن اطلاعات درباره وضعیت مالی و عملکرد مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای تجاری فرعی آن است. نظر به اهمیت موضوع در اکثر کشورهای جهان، تدوین استانداردهای حسابداری در مورد تهیه و ارائه صورتهای مالی تلفیقی مورد توجه قرار گرفته است. الزامات استانداردهای حسابداری ایران، ایالات متحد، انگلستان و بین‌المللی در مورد تهیه و ارائه صورتهای مالی تلفیقی شباهتهای زیادی با هم دارند اما در بعضی موارد همانند شیوه محاسبه و انعکاس سهم اقلیت، حذف سود یا زیان تحقق‌نیافته، استهلاک سرقفلی و نحوه ارائه سرمایه‌گذاری در صورتهای مالی واحد تجاری اصلی، رویه‌های متفاوتی تجویز شده است.

[ بازدید : 213 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

ماده 169 قانون مالیات های مستقیم، درخصوص صورت معاملات فصلی خطاب به کلیه اشخاص حقوقی، صاحبان مشاغل که حسب نوع و یا حجم فعالیت جزو گروه اول موضوع ماده 2 آیین نامه اجرایی ماده 95 قانون محسوب می شوند و صاحبان مشاغل مشمول اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده می باشند که این اشخاص با پیشنهاد سازمان امور مالیاتی کشور و تصویب وزیر امور اقتصادی و دارایی قابل تغییر خواهند بود و اشخاص مذکور مکلفند فهرست معاملات خود را مطابق اقلام اطلاعاتی مندرج در سامانه معاملات تهیه و ارسال نمایند.

بر این اساس اشخاص حقوقی و صاحبان مشاغل موضوع این ماده، مکلفند برای انجام معاملات خود صورتحساب صادر و شماره اقتصادی خود و طرف معامله را در صورتحساب ها، قراردادها و سایر اسناد مشابه درج و فهرست معاملات خود را به سازمان ارائه کنند. همچنین عدم انجام هریک از تکالیف مقرر در ماده 169 قانون مانند عدم صدور صورتحساب فروش کالا یا ارائه خدمت، عدم درج شماره اقتصادی خود و... مشمول جریمه های مقرر در ماده مذکور می باشد.

بطوریکه عدم صدور صورتحساب یا عدم درج شماره اقتصادی خود و طرف معامله یا استفاده از شماره اقتصادی خود برای دیگران و یا استفاده از شماره اقتصادی دیگران برای معاملات خود، حسب مورد مشمول جریمه ای معادل دو درصد مبلغ مورد معامله می شود. همچنین عدم ارائه فهرست معاملات انجام شده به سازمان امور مالیاتی کشور از طریق روش هایی که تعیین می شود مشمول جریمه ای معادل یک درصد معاملاتی که فهرست آنها ارائه نشده است، می باشد.

فهرست معاملات حداکثر در مقاطع سه ماهه (فصلی) تهیه و تا یک ماه و نیم پس از پایان هر فصل به صورت الکترونیکی از طریق درگاه اینترنتی سازمان برای سامانه معاملات ارسال و یا به صورت لوح فشرده در قالب اطلاعات درخواستی سازمان به اداره امور مالیاتی ارائه می شود. به عبارت دیگر ارسال صورت معاملات فصلی از دو روش آنلاین و آفلاین امکان پذیر است.

آنچه ذکر شد مقدمه ای کوتاه از روند اجرایی صورت حساب ماده 169 قانون مالیات های مستقیم بود . ماده قانونی که با هدف ایجاد شفافیت اقتصادی و عدالت مالیاتی شکل گرفته است.

در واقع در شرایط کنونی، اقتصاد ایران بیش از هر چیز نیازمند شفافیت اقتصادی برای رسیدن به توسعه و پیشرفت مطلوبست و برای رسیدن به این مهم نظارت نظام مالیاتی بر اجرای قوانین توسط نقش بسزایی دارد.

اهمیت مقولة مالیات برهیچکس پوشیده نیست بویژه در دهه اخیر با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر کشور از جمله تحریم ها و کاهش قیمت نفت، از مالیات به عنوان منبع درآمدی پایدار و قابل اعتماد، یاد می شود.

قطعا برای رسیدن به جایگاه مطلوب مالیات در جامعه نیازمند به تلاش و فرهنگ سازی است که این مهم با تشریک مساعی نظام مالیاتی و جامعه تحقق می یابد. آنچه سهم نظام مالیاتی در ارتقای جایگاه مالیات در کشور است، تدوین قوانین و اجرای دقیق آن در جامعه است تا همگان بدانند در برابر قانون یکسان هستند و عدالت سرلوحة برنامه های نظام مالیاتی است و ماده 169 قانون مالیات های مستقیم از جمله ماده های قانونی است که به منظور ایجاد اعتماد و بهبود شرایط مالیات ستانی، در جامعه در حال اجراست.

به عبارت دیگر ارسال صورت معاملات فصلی به صورت آنلاین و از طریق سامانه سازمان، ارسال فهرست صورت معاملات در هر ساعت از شبانه روز را ممکن کرده است و ضمن صرفه جویی در وقت و هزینه ها، افزایش دقت و ضریب اطمینان و کاهش خطای انسانی و ایجاد اعتماد را در پی دارد.

صورت معاملات فصلی با نگاهی نوین به کسب و کار، توانسته است ضمن نظم بخشیدن به فضای معاملات در جامعه، اقتصادی اسلامی را به گونه ای رقم زند که در آن مردم فارغ از هرگونه دغدغه و با اعتماد به نظام مالیاتی به رونق اقتصادی در کشورشان مشارکت داشته باشند.

[ بازدید : 189 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

ارائه صورت مالی از عملکرد دوره مالی مورد نظر یکی از ارکان کاری حسابداری می باشد. تغییراتی که در این زمینه از تهیه و تنظیمترازنامه قدیم به ترازنامه جدید صورت گرفته سبب شده است تا در این مقاله به برخی از تغییرات ایجاد شده اشاره کنیم و وجود نکات و مطالب ترازنامه جدید را بررسی کنیم.

دارایی ها:

١- دارایی های جاری:

۱-۱) در ترازنامه قدیم سرفصل های مربوط به حساب ها و اسناد دریافتنی تجاری و غیر تجاری به عنوان حساب ها و اسناد دریافتنی تجاری و سایر حساب ها و اسناد دریافتنی تجاری در ترازنامه جدید تغییر نام داد ه است.

۱-۲) تیتر فصول سفارشات و پیش پرداخت ها در ترازنامه های قدیم به تیتر پیش پرداخت ها در سر فصل های ترازنامه های جدید تغییر یافته است.

۱-۳)ایجاد حساب دارایی های مربوط به قسمت فروش در آخرین بخش دارایی های جاری بر طبق استاندارد 32 در صورت های مالی.

٢- دارایی های غیرجاری:

۲-۱) ایجاد سرفصلی جدید در ترازنامه های جدید با عنوان دریافتنی های بلند مدت در طبقه فوق در حالی که در تراز نامه قدیم این سر فصل وجود نداشته است.

۲-۲) در ترازنامه های قدیم سر فصلی با عنوان حساب سرمایه گذاری های بلند مدت در بخش سایر دارایی ها وجود داشت که آخرین قلم محسوب می شد اما در ترازنامه جدید این سرفصل به عنوان دومین قلم از اقلام دارایی های غیرجاری طبقه بندی شده است.

۲-۳) در ترازنامه های جدید حساب سرمایه گذاری در املاک در سومین قلم گنجانده شده است در حالی که در ترازنامه های قدیم وجود نداشت.

۲-۴) دارایی های نامشهود و دارایی های ثابت مشهود در ترازنامه جدید به گونه ای ثبت شده است که در ابتدا دارایی های نامشهود و در ادامه دارایی های ثابت مشهود منظور شده است در حالی در ترازنامه قدیم عکس این مطلب وجود داشت.

٣- بدهی های جاری:

۳-۱) با توجه به دارایی های جاری در این قسمت ادغام اسناد پرداختی تجاری و سایر حساب ها و اسناد پرداختنی در ترازنامه جدید با عنوان پرداختنی های تجاری و غیر تجاری در قالب یک قلم صورت گرفت در حالی که در ترازنامه قدیم این دو بخش با دو قلم مجزا در قسمت مربوطه منظور گردیده بود.

۳-۲) حساب ذخیره مالیات در ترازنامه قدیم تحت عنوان حساب مالیات پرداختنی در ترازنامه جدید ثبت شده است.

۳-۳) قرار گیری حساب سود سهام پرداختنی بعد از حساب مالیات پرداختنی در ترازنامه جدید به گونه ای که در ترازنامه قدیم به عنوان قلم ماقبل آخر قبل از طبقه بدهی جاری بوده است.

۳-۴) در ترازنامه جدید حساب تسهیلات مالی بعد از سود سهام پرداختنی قرار گرفته است اما این حساب در ترازنامه قدیم با عنوان حساب تسهیلات مالی دریافتنی و به عنوان آخرین قلم از اقلام بدهی های جاری وجود داشته بود.

۳-۵) در ترازنامه جدید حساب جدیدی ایجاد گردیده است که می تواند شامل ذخیره تضمین محصول،گارانتی و نظایر آن باشد که بر طبق اصولی است که در یادداشت های پیوست آمده است.

۳-۶) حساب پیش دریافت ها که در ترازنامه قدیم به عنوان سومین قلم وجود داشت در ترازنامه جدید بعد از ذخایر و قلم ماقبل آخر در طبقه فوق می باشد.

۳-۷) در ترازنامه جدید حسابی با عنوان حساب بدهی های مرتبط با دارایی های نگهداری شده برای فروش که در آخرین طبقه در قسمت بدهی های جاری ایجاد شده شده است که این حساب در ترازنامه جدید وجود نداشت.

٤- بدهی های غیر جاری:

۴-۱) عنوان حساب ها و اسناد پرداختنی بلند مدت در ترازنامه قدیم به عنوان حساب پرداختنی های بلند مدت در ترازنامه جدید تغییر یافته است.

۴-۲) تغییر نام حساب تسهیلات مالی دریافتی بلند مدت و حذف کلمه دریافتی از آن در ترازنامه جدید.

٥- حقوق صاحبان سهام:

۵-۱) بخش حقوق صاحبان سهام در ترازنامه قدیم،در مقابل حساب سرمایه و داخل پرانتز تعداد سهم و مبلغ هر سهم پرداخت شده قرار می گرفت این در خالی است که در ترازنامه جدید حساب سرمایه ثبت می گردد و در بخش یادداشت های هراه اطلاعات مربوط به تعداد و مبلغ هر سهم عنوان می شود.

۵-۲) حساب افزایش سرمایه در جریان که در ارتباط با بخش افزایش سرمایه واحد تجاری می باشد در دومین قلم حاصل گشته است که این افزایش در مجمع عمومی فوق العاده به تصویب رسیده استبنابراین مراحل ثبت آن در جریان است اما در ترازنامه قدیم این حساب وجود نداشته است.

۵-۳) ما به التفاوت مبلغ فروش و مبلغ اسمی سهام منتشره و فروش رفته بابت افزایش سرمایه در حساب مجزایی قرار می گیرد که در ترازنامه جدید با عنوان حساب اندوخته صرف سهام تعریف شده است.

۵-۴) در ترازنامه جدید حساب جدیدی ایجاد شده است که حساب مازاد تجدید ارزیابی دارایی های بعد از حساب های اندوخته ای را شامل می شود که این حساب در ترازنامه قدیم وجود نداشت.

۵-۵) حساب تفاوت تسعیر ارز عملیات خارجی مربوط به واحد های تجاری که دارای واحدهای مستقر در خارج از کشور هستند ، که بعنوان قلم ماقبل آخر در قسمت حقوق صاحبان سهام ترازنامه جدید ایجاد شده است.

تهیه صورتهای مالی از مهم ترین وظایف حسابداری است که ثبت و جمع آوری اطلاعات مالی و حسابداری لازم اساس تهیه و تنظیم این گزارش های مالی مهم است.

[ بازدید : 186 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]

صورت مالي چيست؟ چه چيزي را نشان مي دهد ؟ چرا بايد به آن توجه كرد؟

يك واحد تجاري جدا از مالكان آن مي بايست اسناد مالي خود را حفظ كند .اين كار مستلزم وجود يك سري قوانين فدرال و ايالتي است . اما حتي اگر قوانين وجود نداشته باشد، حفظ اسناد، معقولانه به نظر مي رسد . شركتهاي تجاري كالاها و خدمات مهمي را براي اعضاي جامعه تأمين مي كنند . براي مردم شغل ايجاد مي كنند ، با مالياتي كه مي پردازند جاده ها بازسازي مي شود و پاركها و مدارس ساخته مي شوند و اين آرزوي تمام مردم است كه شركتهاي تجاري جامعة آنها موفق باشند .

صاحبان واحدهاي تجاري ريسك مي كنند . اگر هيچ كس تمايلي به خريد كالاها و خدمات آنها نداشته باشد ، چه اتفاقي مي افتد ؟

صاحب شركت براي شروع تجارت دقت و پول خود را صرف مي كند ، زميني را خريداري مي كند و يا ساختمان و تجهيزات را خريداري مي كند . افرادي را بر كار در شركت به كار مي گيرد و … وي تمام اين كارها را به اميد موفقيت در تجارت انجام مي دهد . و اگر در تجارت خود موفقيت كسب نكند ، ممكن است تمام پس انداز (سرمايه) خود را از دست دهد ، كاركنان او بايد به دنبال شغل بگردند و بدهي طلبكاران نيز پرداخت نشود .

اگرچه اطلاعات مالي ممكن است موفقيت يك شركت را تضمين نكند اما به صاحبان شركت كمك مي نمايد در تجارت تصميمات معقولانه اي اتخاذ نمايند . اين اطلاعات همچنين مي تواند به بانكها و يا طلبكاران كمك نمايد تا نسبت به پرداخت وام يا سرمايه گذاري ارزيابي بهتري داشته باشند و سازمان دارايي كشور نيز نسبت به جمع آوري صحيح ماليات علاقه مند مي باشد . بنابراين اطلاعات مالي با اهداف گوناگون تنظيم مي شوند . اطلاعات مالي به اشكال مختلف تدوين مي شوند اما مهمترين نوع آن به شكل صورتهاي مالي مي باشد . اطلاعات مالي مرتبط به هم به شكلي كه براي تصميم گيريهاي مهم شركت مفيد واقع شود ، در صورتهاي مالي جمع آوري مي شود . اگر اين كار ممكن نبود تمام فرآيند جمع آوري اطلاعات ، اتلاف وقت بود . اطلاعات بسيار زياد هم به همين ميزان بي فايده مي باشد . صورتهاي مالي حجم زيادي از معاملات را در رديفهاي كوچكتر خلاصه مي كنند . اطلاعات مالي بر آنكه مفيد واقع شوند مي بايست منظم و سازمان يافته باشند .

پیشنهاد مطالعه : شرح وظایف حسابداری

صورتهاي مالي مؤسسات تجاري :

الف) شامل ترازنامه ، صورت سود و زيان و اظهارنامه مالياتي مي باشند

ب) اطلاعاتي در مورد ميزان سوددهي و وضعيت مالي شركت ارائه مي نمايد .

ج) اولين قدم در فرآيند حسابداري مي باشد .

د) با صرف هزينه اي توسط هيئت استانداردهاي حسابداري مالي تنظيم مي شود .

صورتهاي مالي عموماً فرم يكساني دارند و از قوانين يكساني پيروي مي كنند . اين مسأله ، تمام افراد را در يك زمينة كاري يكسان قرار مي دهد و مقايسة شركتهاي مختلف با يكديگر و يا ارزيابي عملكرد مالي مختلف يك شركت را ممكن مي سازد سه صورت مالي اصلي وجود دارد :

1ـ صورت درآمد

2ـ ترازنامه

3ـ صورت گردش نقدينگي

هر صورت مالي ، موضوع مخصوص به خود دارد . صورتهاي مالي مختلف با هم يك تصوير مالي جامع از شركت ، نتايج فعاليتهاي تجاري آن ، شرايط مالي آن و منابع و موارد استفادة نقدينگي را تشكيل مي دهند . ارزيابي عملكرد گذشته به مديران كمك مي نمايد تا استراتژيهاي موفقيت آميزي اتخاذ كنند ، هزينه اي غير ضروري را حذف كنند براي آينده بودجه مناسبي تعيين نمايند . مديراني كه مجهز به اين اطلاعات باشند قادرند تا به موقع تصميمات تجاري لازم را اتخاذ نمايند .

فرآيند حسابداري به طور خلاصه :

1ـ معاملات تجاري را ثبت و ضبط مي نمايد .

2ـ معاملات تجاري را در حسابهاي مناسب طبقه بندي مي كند .

3ـ اطلاعات مربوط به معاملات را در دفاتر حساب ثبت مي كند .

4ـ ترازهاي دفاتر حساب را خلاصه كرده و گزارش مربوط به آنها را در صورتهاي مالي ثبت مي نمايد .

پنج نوع حساب وجود دارد :

1ـ حساب سرمايه

2ـ حساب بدهي

3ـ حق سهام مالك (حق سهام سهامدار براي سرمايه گذاري در شركت)

4ـ حساب هزينه ها

تمام اين حسابها در يك سیستم حسابداری در يك جدول مربوط به حسابها ، ليست مي شوند . اين حسابها به ترتيب بالا قرار مي گيرند . اين جدول ها به ما كمك مي نمايد تا صورتهاي مالي را به وسيلة حسابهاي كاملاً منظم كه به همان ترتيب در صورتهاي مالي استفاده مي شوند ، تنظيم نماييم .

صورتهاي مالي :

ترازنامه ، تراز تمام سرمايه ها ، بدهيها و حقوق سهام سهامدار را نشان مي دهد.

صورت درآمد ، تراز تمام درآمدها و هزينه ها را نشان مي دهد .

ترازنامه و صورت درآمد مي بايست با يكديگر هم خواني داشته باشند تا با GAAP یا همان مفروضات و اصول حسابداری هماهنگ باشند صورتهاي مالي كه به صورت جداگانه ارائه مي شوند با GAAP سازگار نيستند . اين كار براي ارائه يك تصوير مالي حقيقي و كامل از شركت به كاربران صورتهاي مالي ضروري مي باشد .

تمامي حسابها در ترازنامه ها يا صورتهاي درآمد ، و نه در هر دو آنها ، استفاده مي شوند . تمامي حسابها تنها و تنها يك بار در صورتهاي مالي ثبت مي شوند . ترازنامه ، تراز حسابها در يك تاريخ مشخص را نشان مي دهد . صورتهاي مالي مجموع حسابهاي درآمد و هزينه را در طي يك دورة معين كه معمولاً يك سال مي باشد ، نشان مي دهد . صورت درآمد را مي توان براي هر دورة زماني تنظيم كرد و شركتها اغلب اين صورتها را به صورت ماهانه يا سه ماهه تهيه مي كنند .

در سازمانها اينطور معمول است كه صورتي از سود انباشته و يا حقوق سهام سهامدار تهيه مي كنند اما يكي از اين صورتها مورد نياز GAAP نمي باشد . اين صورتها ، يك نوع ارتباط ميان صورت درآمد و ترازنامه ايجاد مي كند . اين صورتها همچنين سبب هماهنگي ميان حقوق سهام سهامدار و سود انباشته از آغاز تا پايان مي شود .

صورت گردش نقدينگي , سومين صورت مالي مي باشد كه از طرف GAAP براي بررسي كامل خواسته مي شود . صورت گردش نقدينگي ميزان ورود و خروج نقدينگي را طي يك دوره زماني كه معمولاً يكسال مي باشد نشان مي دهد .

دورة زماني صورت گردش نقدينگي با دورة صورت درآمد منطبق مي باشد . در حقيقت ، ترازهاي حساب در صورت گردش نقدينگي استفاده نمي شوند . اين حسابها مورد تحليل قرار مي گيرند تا منبع (ورود نقدينگي) و استفاده (خروج نقدينگي) نقدينگي را در طول يك دوره تعيين نمايند .

سه نوع گردش نقدينگي وجود دارد :

1ـ جريانهاي نقدينگي عملياتي كه با فعاليتهاي عادي شركت ايجاد مي شوند .

2ـ جريانهاي نقدينگي سرمايه گذاري كه از طريق خريد / فروش سرمايه : ساختمان ، املاك غيرمنقول ، اوراق بهادار و تجهيزات ايجاد مي شوند .

3ـ جريانهاي نقدينگي تأمين مالي كه از محل سرمايه گذاران و يا سرمايه گذاريهاي بلندمدت ايجاد مي شوند .

كميسيون بورس و اوراق بهادار (SEC) از شركتها مي خواهد تا مطابق مقررات GAAP در تنظيم صورتهاي مالي خود عمل نمايند و اين بدان معناست كه شركتها اجازه ندادند هر چرا كه خواستند انجام دهند . حسابرسان شركتهاي مستقلي هستند كه توسط واحدهاي تجاري به كار گرفته مي شوند تا مشخص سازند كه آيا تمامي مقررات GAAP و حسابهاي مالي به درستي در صورتهاي مالي رعايت شده است يا خير .

معادله حسابداري :

شايد شنيده باشيد كه يك نفر در هنگام اشاره اسناد به حسابهاي شركت بگويد كه «حسابها تراز است .» اين اصطلاح به استفاده از يك سيستم دو جانبه در حسابداري اشاره دارد كه از دو ورودي برابر در دو يا چند حساب استفاده مي كند تا هر معاملة شركت را ثبت نمايد . از آنجايي كه مقادير دو حساب با هم برابر مي باشد ، ممكن است بگوييم كه معامله «تراز» مي باشد . مي توان اين شيوه را به دو كفة ترازو تشبيه كرد ، كه به جاي پاوند ، (وزن) ارزش اجناس را با دلار (وزن) ارزش اجناس را با دلار (قيمت آن) اندازه گيري مي نمايد .

حسابداري دو جانبه از يك قانون ساده پيروي مي كند كه معادله حسابداري ناميده مي شود . معادلة حسابداري واقعي به صورت زير است :

حقوق سهام مالكان + تعهدات (بدهيها) = سرمايه

راه ديگري كه مي توان به آن نگاه كرد به صورت زير مي باشد :

چه كسي اين سرمايه ها را تأمين مالي مي كند = هر آنچه كه ما داريم

به خاطر داشته باشيد گفتيم كه هر معامله ، هم يك شی دو هم نحوه تأمين مالي آن را نشان مي دهد . در معادلة حسابداري ، سرمايه ها همان اشياء مي باشند كه در طرف چپ معادله قرار مي گيرند . بدهيها (تعهدات) نمايانگر قرض و طلب ميباشند .حقوق سهام سهامدر نشان دهندة ، سرمايه گزاريهاي سهامداران ارزش خالص مازاد و درآمد انباشته حاصل از فعاليتهاي تجاري آتي مي باشد .

در معادلة حسابداري از اعداد رياضي استفاده مي شود و تنها مستلزم جمع و منها مي باشد . در حقيقت ، تقريباً تمام عملياتي كه شما در اين رشته استفاده مي كنيد همين رياضيات معمولي مي باشد . گاهي اوقات از ضرب و تقسيم هم استفاده مي شود اما تمام عملیات مربوط به حسابها ، از طريق جمع و تفريق محاسبه مي شود .

اگر هر معامله اي كه انجام مي شود به صورت يك آرتيكل تراز در دفاتر ثبت شود ، دفاتر نيز به صورت تراز باقي مي مانند .

عموماً سه نوع معامله و آرتيكل وجود دارد :

1ـ اتفاقات عملياتي عادي و روزانه ، بالغ بر 99 درصد تعاملات را تشكيل مي دهد .

2ـ رويدادهاي موضعي كه شامل معاملات مهم سرمايه ها ، تعهدات و حقوق سهام سهامداران مي باشد .

3ـ تطبيق و تبين حسابها ، كه براي تهية صورتها و تبين دفاتر در پايان سال به كار مي رود .

معادلة حسابداري را مي توان به 3 روش بيان كرد .

1ـ حقوق سهامدارن + تعهدات = سرمايه

2ـ حقوق سهامدارن ـ سرمايه ها = تعهدات

3ـ تعهدات ـ سرمايه ها = حقوق سهامداران

اگر شما دو تا از اين مقادير را داشته باشيد مي توانید مقدار سوم را محاسبه كنيد .تست سريع عملاً اين معادلات را حل مي كند .

حقوق سهامدار + تعهدات = سرمايه

مشاهده مي كنيم كه معادلة حسابداري در ساختار ترازنامه ، منعكس مي شود . توجه داشته باشيد كه ارزش سرماية نهايي با مجموع تعهدات نهايي و سهم سهامداران ، برابر مي باشد .

حسابها و طرح حسابها (فهرست) :

يك حساب سندي است كه براي خلاصه سازي افزايش و يا كاهش سرمايه و يا تعهدات درآمد يا هزينه و يا حقوق سهام سهامداران به كار مي رود . حسابها معمولاً عناوين ساده و رايجي نظير : نقدينگي ، حسابهاي پرداختي ، ليست فروش و موجودي مي باشد . اينها اصطلاحات ساده و توصيفي مي باشند كه زير بسياري از معاملات قابل ثبت مي باشند .

حسابها در فهرست حسابها ، تدوين مي شوند . فهرست حسابها يك ليست ساده از عناوين حسابها مي باشد كه به ترتيب ذيل قرار مي گيرند : سرمايه‌ ها ، تعهدات ، حقوق سهام سهامداران ، درآمد و هزينه ها .تنظيم حسابها با ترتيب درست ، تهيه صورتهاي مالي و ثبت معاملات را تسهيل مي نمايد .

[ بازدید : 146 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]